Nanodźwięki to nazwa warsztatów muzycznych wymyślonych przez Emilię Sitarz opartych w dużej mierze na muzyce współczesnej i na improwizacji. To słowo zaprasza do pochylenia się nad każdym pojedynczym dźwiękiem z otwartością i wyobraźnią zapominając o edukacji muzycznej i całej historii muzyki, która towarzyszy nam w życiu codziennym.
Podczas spotkań młodzi ludzie z niepełnosprawnościami mieli okazję doświadczać dźwięku jako zjawiska fizycznego. Bo w końcu dźwięk to nic innego jak fala o określonej częstotliwości. Każdy z nas słuchając muzyki przynajmniej raz w życiu taką falę nie tylko usłyszał, ale mógł poczuć w swoim ciele jako dreszcz. Uczestnicy sprawdzali co to dla nich oznacza dźwięk głośny, cichy, długi krótki, przyjazny, nieprzyjazny, ciepły, zimny… Rozsmakowani w odkrywanych dźwiękach szukali symboli, kolorów, żeby oddać ich istotę i zapisać wrażenia. Każdy zakończył warsztaty ze skomponowanym przez siebie utworem muzycznym zapisanym w postaci partytur graficznych.
Drugą częścią projektu było nagranie płyty. Artyści mieli możliwość dokonywać ostatnich poprawek uczestnicząc w nagraniach swoich kompozycji w słynnym studiu Polskiego Radia w Warszawie. Emocje były tak ogromne, że żadna klimatyzacja nie była w stanie ich ostudzić.
Przygodę z komponowaniem zakończyła premiera płyty połączona z pierwszym publicznym wykonaniem utworów. Za fortepianem najlepsza pianistka i pedgagożka Emilia Sitarz a wśród publiczności twórcy z rodzinami i przyjaciółmi oraz zaproszeni goście.
