„W życiu nie jest najgorsze samodzielnie nie chodzić. Nie jest najgorsze samodzielnie nie jeść lub nie móc zawiązać butów. Najgorsze jest nie móc się skomunikować. Ja nie mówię, ale mogę się wypowiedzieć za pomocą syntezatora mowy. Potrzebny jest mi do tego komputer i oprogramowanie. Proszę rozmawiajcie ze mną.”- powiedział Szymon na dzień dobry.
I tak zaczęło się nasz spotkanie pracownikami z Urzędu Dzielnicy Ochota. Do poprowadzenia warsztatów z komunikacji alternatywnej i wspomagającej (AAC) zaprosił nas pan Mirosław Starzyński, naczelnik Wydziału Spraw Społecznych i Zdrowia.
Jako, że jesteśmy fanami propagowania w świecie mowy pozawerbalnej nie mogliśmy odmówić. To nasz język, którego nie studiowaliśmy na uniwersytetach, ale uczyliśmy się w codzienności, bo takie scenariusze napisało nam życie. Znamy więc doskonale jego stronę praktyczną, ale też wiemy ile emocji łączy się z taką formą komunikacji. I te emocje były z nami od początku do końca szkolenia. Strach, niepewność, niepokój, frustracja, ale też radość, ciekawość, wzruszenie, rozbawienie. Sprawdzaliśmy wspólnie jak to jest nie móc wyrazić tego co ma się w głowie. Szukaliśmy sposobów jak sprawić, żeby osoba niemówiąca dobrze się czuła w rozmowie z nami. I jak zadbać o siebie, gdy sytuacja jest trudna.
